Volg onze Twitter-account @Immerse_Project om op de hoogte te blijven.
Gedurende ons dagelijks leven is het natuurlijk om pieken en dalen te ervaren, zowel qua externe gebeurtenissen die we tegenkomen als qua onze eigen interne gedachten en gevoelens. We kunnen vaak binnen enkele seconden van kalm naar gestrest gaan (bijvoorbeeld wanneer ik me realiseer dat een belangrijke e-mail die ik moest versturen nog steeds in mijn concepten staat). Onze vaardigheid om deze ups en downs succesvol te navigeren zonder ons onoverkomelijk overweldigd te voelen, wordt gezien als een indicator van een goede psychologische gezondheid.
De huidige opvatting over hoe we deze hoogte- en dieptepunten in het dagelijks leven beheren, is dat elk individu een 'gereedschapskist' met strategieën bij zich draagt. Er wordt gedacht dat we, terwijl we door elk hoogtepunt en dieptepunt navigeren, onbewust uit deze gereedschapskist selecteren en deze strategieën toepassen om onszelf te reguleren en om te gaan met elke situatie die zich voordoet. Dit staat bekend als emotieregulatie (of ook wel coping) en het is iets wat we allemaal in zekere mate doen. Een belangrijke strategie, en de strategie waarin ik het meest geïnteresseerd ben in mijn proefschrift, is ervaringsvermijding. Ervaringsvermijding is een overkoepelende term die wordt gebruikt om het proces te beschrijven waarbij een individu probeert om te gaan met stressvolle situaties of gevoelens door ze volledig te vermijden. Dit kan resulteren in actieve pogingen van het individu om de frequentie van situaties, gedragingen, emoties of gedachten die als pijnlijk worden ervaren, te verminderen (Hayes et al., 1996).
Onderzoek naar copingstrategieën, inclusief vermijding, heeft de neiging gehad om strategieën te categoriseren als nuttig (adaptief) of onnuttig (maladaptief), zowel in termen van hun bruikbaarheid bij het reguleren van onszelf en omgaan met stressvolle situaties, als in termen van onze geestelijke gezondheid. Intuïtief lijkt dit logisch. Bijvoorbeeld, het vermogen om een situatie opnieuw te beoordelen om de emotionele impact te verminderen lijkt nuttig te zijn bij het omgaan met een stressvolle situatie; het vermijden van het probleem en het onderdrukken van deze gevoelens lijkt alleen maar tot negatieve resultaten te leiden.
Echter, recentelijk is voorgesteld dat aannemen dat elke strategie ofwel adaptief of maladaptief is, een misvatting is. In plaats daarvan, gericht op vermijding, probeer ik in mijn proefschrift aan te tonen (met behulp van gegevens van het IMMERSE-project) dat niet de mate waarin je bepaalde strategieën al dan niet gebruikt in het dagelijks leven symptomen van geestelijke gezondheid en negatieve resultaten voorspelt, maar eerder hoe je ze gebruikt en in welke context je ze zou kunnen gebruiken. Laat me een real-world voorbeeld geven om dit idee te illustreren. Stel dat je meerdere essays kort na elkaar moet inleveren. We zijn allemaal waarschijnlijk behoorlijk gestrest over dit, dus het is natuurlijk om deze overweldigende gevoelens van stress te onderdrukken en te proberen niet aan de volgende paar essays te denken, zodat je je kunt concentreren op het huidige. In dit geval kan het toepassen van deze 'tool' (vermijding) op deze situatie ons eigenlijk helpen om ons te concentreren op het schrijven van elk essay zoals het komt en ons te helpen voorkomen dat we overweldigd raken door de stress van meerdere andere deadlines. Inderdaad, in deze situatie kan het toepassen van vermijding als adaptief worden beschouwd. Stel je echter voor dat je niet alleen begint te vermijden om aan de andere essays te denken, maar dat je ook begint te talmen met het schrijven van het huidige omdat je je zo gestrest voelt. Stel je voor dat het punt wordt bereikt waarop je vermijdt naar de les te gaan waarvoor het essay moet worden ingeleverd omdat het je aan deze stress herinnert, of stel je voor dat je eigenlijk stopt met nadenken over het essay om het gevoel van paniek te vermijden. Dit laat het kantelpunt zien waarop een strategie niet langer nuttig is en eigenlijk maladaptief is.
Dus, hoe heeft dit allemaal betrekking op het IMMERSE-project? Wel, het IMMERSE-project heeft een app ontworpen op basis van de Experience Sampling Methodology, waarmee we de symptomen van de geestelijke gezondheid van patiënten en de copingstrategieën die ze gebruiken, in hun dagelijks leven kunnen vastleggen. We zijn ook in staat om te begrijpen hoe effectief iemand deze strategieën mogelijk toepast in zijn dagelijks leven. In mijn proefschrift probeer ik beter te begrijpen hoe de variabiliteit waarmee een patiënt vermijding in zijn dagelijks leven toepast symptomen van geestelijke gezondheid kan voorspellen. Het idee is dat hoe beter iemand vermijding flexibel kan toepassen in verschillende contexten en emoties, hoe beter zijn geestelijke gezondheid kan zijn. Ik ben ook geïnteresseerd om te zien of de variabiliteit waarmee iemand vermijding kan toepassen verbetert tijdens therapeutische interventie en of het daarom een levensvatbaar doelmechanisme van verandering in therapie kan zijn.
Het IMMERSE-project biedt de perfecte manier om deze vragen te onderzoeken, aangezien patiënten de app zullen gebruiken om hun stemming en coping voor meerdere tijdspunten gedurende een jaar bij te houden. Kom terug wanneer de werving is afgerond om te zien of ik al voorlopige resultaten heb!
Referenties
Hayes SC, Wilson KG, Gifford EV, Follette VM, Strosahl K. Experimental avoidance and behavioral disorders: a functional dimensional approach to diagnosis and treatment. J Consult Clin Psychol. 1996 Dec;64(6):1152-68. doi: 10.1037//0022-006x.64.6.1152. PMID: 8991302.
This project has received funding from the European Union’s Horizon 2020 research and innovation Programme under grant agreement 945263 (IMMERSE). This website reflects only the authors' view and the European Commission is not responsible for any use that may be made of the information it contains
© 2021 IMMERSE